Η Μαρία- Nίκη Ζαφειράκη, μαθήτρια της Γ΄ τάξης του Λυκείου μας,

διακρίθηκε στον 2ο Διαγωνισμό Ποίησης και Διηγήματος 2015

που διοργανώθηκε από το Γραφείο Πολιτιστικών Θεμάτων της Γ΄ Δ/νσης Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Αθήνας

και τον Οικολογικό - Πολιτιστικό Σύλλογο Χαϊδαρίου “Οικόπολις”.

 

Το ποίημά της με τίτλο “Άνθρωπε” τιμήθηκε με το 3ο βραβείο Ποίησης

σε εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη 28/9 στο Δημαρχείο Χαϊδαρίου

για την απονομή Τιμητικών Διακρίσεων και Επαίνων συμμετοχής στους  μαθητές των Γυμνασίων,  ΓΕ.Λ  και ΕΠΑ.Λ. που συμμετείχαν.

 

Στον ίδιο διαγωνισμό απονεμήθηκε Έπαινος Συμμετοχής  και στη μαθήτρια της Β΄ Λυκείου Βαρβάρα Ρούσσου για το ποίημά της “Ελευθερία”.

 

Συγχαίρουμε θερμά την Μαρία - Νίκη για την επιτυχία της και τη Βαρβάρα για την ενθουσιώδη προσπάθειά της και έχουμε την πίστη ότι η δημιουργικότητα και το ταλέντο τους θα λάμψουν και στο μέλλον!

 

 

   “Άνθρωπε”

της Μαρίας- Νίκης Ζαφειράκη

 

Άνθρωπε,

σε σοκάρει η σάρκα-

Το δέρμα-

το σώμα σου.

 

Σε σκανδαλίζει ένα φιλί-

η αγάπη.

Ο έρωτας.

Τα γυμνά-

αγκαλιασμένα κορμιά.

 

Άνθρωπε,

σε προκαλούν τα βαμμένα μαλλιά.

Ένα σπυράκι στο μέτωπο.

Το λεωφορείο που αργεί.

Η σκόνη στον τοίχο.

Τα κόκκινα χείλη. 

Τα τηλέφωνα που χτυπούν.

Τα παραπανίσια κιλά.

Τα παιδιά-

οι γυναίκες.

Οι ποδοσφαιρικοί αγώνες.

Τα οικογενειακά τραπέζια,

τα ζώδια,

οι κοντές φούστες,

οι θεατρικές παραστάσεις.

 

Ανθρωπάκο,

φέρνεις έντρομος την παλάμη στο στόμα

σ’όλα αυτά.

Και δεν σε σοκάρει-

ότι ψεύδονται ενώπιόν σου·

και εσύ τους πιστεύεις.

 

Ανθρωπάκο,

δεν σε σκανδαλίζει·

η αδιαφόρετη ύπαρξη σου.

Η ανεκλπήρωτη φύση σου.

Η ματαιότις. 

 

Ανθρωπάκο,

δεν σε προκαλεί-

σκέψου μηδ’αυτό·

πως είσαι ανθρωπάκος.

 

 

 

 

 

“Ελευθερία”

της Βαρβάρας Ρούσσου

 

Και χόρευε λευκό πουλί

στον ουρανό πετούσε

τις φτερούγες του λίκνιζε

με θαυμασμό κοιτούσε

κοιτούσε το απέραντο

το απέραντο γαλάζιο

εκεί που θάλασσα και ουρανός

στήνουνε ζωηρό χορό.

 

Και χόρευε το λευκό πουλί

στους ρυθμούς που άλλοι είχαν ορίσει

μα μπήκε κι αυτό, δίχως δισταγμό,

στον υπέρλαμπρο χορό.

 

 

Κουνούσε τις φτερούγες του

αέρας μέσα τους περνούσε

το ράμφος του το μυτερό

τον ουρανό στα δυο έσκιζε.

Με χάρη επέταγε αυτό

με χάρη που δεν έχει κανένας

θαυμάζανε οι περαστικοί

στον ουρανό εδείχναν,

εδείχναν τις κινήσεις του,

τα αεροπλανικά του.

 

Το λευκό πουλί τους αντιλήφθηκε

χαρούμενο τους τιτιβίζει

και συνεχίζει το χορό

σε έναν ξέφρενο ρυθμό

και τρελά πετά ψηλά…

Τότε στροφή παίρνει

την ελεύθερη πτώση αρχίζει

πέφτει με φόρα δυνατή

σαν το διαστημόπλοιο που γυρνάει στη γη.

Και λίγο πριν το τέλος ορίσει

πριν η μύτη του τη γη να ακουμπήσει

αλλάζει την κατεύθυνση αυτή

Μια βουτιά δίνει πίσω στη Ζωή.